Założyciel Giuseppe Lazzati

Giuseppe Lazzati urodził się w Mediolanie 22 czerwca 1909 r. W 1931 r. uzyskał dyplom na Wydziale Literatury Katolickiego Uniwersytetu w Mediolanie. Przez wiele lat (od 1934 do 1945 r.) kierował w Mediolanie grupami młodzieży Włoskiej Akcji Katolickiej.
Kiedy dojrzała w nim decyzja o dokonaniu wyboru życia konsekrowanego świeckiego, w 1939 r., wraz z grupą przyjaciół, utworzył sodalicję pod nazwą  "Milites Christi Regis". W 1969 r. przybrała ona nazwę Instytut Świecki Chrystusa Króla.
W czasie II wojny światowej, od 1943 do 1945 r. Lazzati był deportowany do obozów koncentracyjnych, najpierw na terenie Polski, a potem w Niemczech. Podczas pobytu w obozie prowadził działalność ewangelizacyjną, dając niezrównane świadectwo braterskiej solidarności i niezłomnego ducha.
W 1946 r. Lazzati został wybrany radnym miejskim w Mediolanie i deputowanym do Zgromadzenia Konstytucyjnego. Później, do 1953 r. był deputowanym do Parlamentu Republiki Włoskiej.
Po powrocie do Mediolanu, Lazzati zbliżył się, w perspektywie teologicznej i duchowej, do kard. Montiniego, późniejszego papieża Pawła VI. Przyjął na siebie obowiązki przewodniczącego Ruchu Absolwentów a potem przewodniczącego regionalnego oddziału Akcji Katolickiej.
W latach 1961-1964 na polecenie kard. Montiniego pełnił funkcje dyrektora mediolańskiego dziennika "L'Italia".
Kiedy Lazzati powrócił do zajęć na Uniwersytecie Katolickim w Mediolanie, wybrany został dziekanem Wydziału Literatury i Filozofii, a w lipcu 1968 r. rektorem uczelni. Pozostał na tym stanowisku przez piętnaście najtrudniejszych w historii współczesnych Włoch lat, do 1983 r.
Od 1976 do 1986 r., pomimo nieubłaganych postępów choroby, Lazzati kontynuował swoją cierpliwą, nigdy nie przerwaną diakonię apostolstwa wychowawczego młodzieży. W pierwszą niedzielę miesiąca oraz, co trzy miesiące w pustelni San Salvatore, prowadził kursy formacyjne i refleksje nad Pismem Świętym.
Giuseppe Lazzati zmarł o świcie 18 maja 1986 r. w dzień Pięćdziesiątnicy. We wrześniu 1988 r.  jego zwłoki przeniesiono do Pustelni San Salvatore.

Niektórzy ludzie mogą tak powiedzieć : "Trudno., przecież i tak doskonałość nie istnieje". Tym stwierdzeniem chcieliby się uwolnić od zbyt trudnego zobowiązania do osobistego rozwoju i od podjęcia odpowiedzialności za swe dorosłe życie. Ale nie może tak postąpić chrześcijanin.
Chrześcijanin wie, że Doskonałość istnieje, że jest wzorem dla jego życia, sposobu myślenia, punktem odniesienia dla podejmowanych codziennych wyborów. Przybrała ludzką postać i weszła w historię ludzkości właśnie po to, by pokazać, że istnieje Prawda absolutna, a zadaniem chrześcijanina jest ukazywanie tej Doskonałości - w rzeczywistości doczesnej - obecnej w miłości Ojca, Syna i Ducha Świętego. I temu zadaniu Lazzati poświęcił całe swe życie.
Dekret zatwierdzony przez papieża Franciszka (1) stara się przypomnieć nam o tym dokładnie. Mężczyźni i kobiety wskazywane przez Kościół jako wzorce, to właśnie osoby, które nie uległy powszechnej mentalności, że "nie ma nic doskonałego", lecz uwierzyły w wielkie objawienie, w doskonałość przerastającą ich własne życie. I nie dlatego, że oni sami są doskonali, ale lepiej niż inni wyczuli, iż Doskonałość to nieosiągalny Absolut, dla którego warto się zmagać, któremu warto poświęcić życie i dawać o tym świadectwo innym ludziom. Nauka, praca zawodowa, kariera, choroba, odpowiedzialne zadania powierzone w Kościele i świecie, to obszary, w których niedoskonały chrześcijanin, z pokorą i niestrudzenie, poszukuje doskonałości.
I, że Lazzati jako człowiek i chrześcijanin jest dla nas przykładem takiego poszukiwania doskonałości, nie mówimy tylko my wiedzeni sympatią dla naszego profesora, ale teraz mówi o tym Kościół.

"Dekretem tym, to Kościół mówi o świętości Lazzatiego. Na tym polega różnica. To jest coś nowego".
"A, że mówi nam to Kościół, nie jest to już zwykła wiadomość, lecz wezwanie. Jest to apel skierowany do nas, abyśmy ponownie dobrze sobie uświadomili, jakie miejsce mamy zająć. (Giorgio M.)

(1) Jak już wszystkim wiadomo Ojciec Święty Franciszek zatwierdził 5 lipca Dekret o heroiczności cnót Profesora. Tym samym, Giuseppe Lazzati jest od tej pory oficjalnie uznany przez Kościół za zmarłego w opinii świętości. Otwiera to drogę do beatyfikacji Giuseppe Lazzatiego, do której jednak potrzebne będzie uznanie cudu za jego wstawiennictwem.

(Fabio Domenico V.)